Gemeente Reusel snapt er geen bal van

Voetbal is zoveel meer dan een balletje trappen, voetbal bij de Zuiderburen is verbinding. Maar dit lukt niet zonder eigen plek.

Waar wij als voetbalvereniging de Zuiderburen in mei nog enthousiast meldden te mogen uitbreiden met 2 kleedlokalen, hangt de vlag er nu heel anders bij.
Tot voorkort maakte wij gebruik van de kantine van een buurvereniging. Echter is hier aan het eind van afgelopen seizoen, tot onze spijt, een einde aan gekomen door verschil in visie met de buurvereniging. In wezen niet eens opmerkelijk, want iedere vereniging heeft een eigen ontmoetingsruimte. Iedere vereniging, behalve de Zuiderburen!
Waar er in mei met de gemeente al tot een akkoord was gekomen voor de uitbreiding van eigen kleedruimten – door de raad vastgesteld – wordt er door ons nu ingezet op het plaatsen van een unit welke moet gaan dienen als clubgebouw. Dit clubgebouw beschikt over een kantine om o.a. teams te verwelkomen met een bakje koffie voor de wedstrijd. Daarnaast krijgt het een noodzakelijke EHBO-ruimte en krijgt het de functie van opslag voor ballen en andere trainingsmaterialen.

Het is niet zo dat we om een zak geld vragen

Na meerdere gesprekken en het indienen van de gevraagde bouwtekeningen en offertes werd er afgelopen dinsdag 14-11 tot onze grote spijt besloten tot het niet verlenen van de vergunningen. Daarnaast werd er óók besloten tot het uitstellen van het eerder genomen raadsbesluit voor de bouw van twee kleedruimten.. En dit terwijl we, nutsvoorzieningen weggelaten, voor het te realiseren clubgebouw alles zelf zullen financieren en het op ons eigen trainingsveld zullen plaatsen. En voor extra kleedruimte moeten we ook maar weer gebruik maken van andere verenigingen. Argumenten van de gemeente voor het niet verlenen van de vergunning zijn onder andere dat:

• het sportaccommodatie beleidsplan is verouderd (‘dan is toch het bestaande plan geldig?’);
• er prioriteit wordt gegeven aan andere activiteiten (‘dat hebben wij gemerkt de afgelopen jaren…’);
• en dat er uitgebreid onderzoek nodig is naar allerlei zaken (waar wij als bestuur en onze leden een uitgebreide voorzet voor aangedragen hebben waarop we geen inhoudelijke reactie krijgen).

Ook werd er gerept over dat een clubgebouw niet tot de basisvoorziening behoort (‘Okay, maar dat betekent niet dat we het niet nodig hebben. Alle andere verenigingen hebben er één! Mogen wij geen thee aanbieden aan de teams in de rust?’)

Dit raakt ons in ons hart

Wij, als v.v. de Zuiderburen, hebben het gevoel niet serieus genomen te worden binnen de gemeente. Ook is er sprake van willekeur. Kortom we voelen ons geen partij (#geenpartij) voor de beleidsbepalers.
Daarom willen wij ons via deze weg, graag nog een keer tot dit instituut wenden. Wij zijn van mening dat een bourgondische vereniging als de onze, met 140 leden, belangrijk is voor een dorp als Reusel. We zorgen niet alleen voor beweging, maar ook voor veel plezier en samenhorigheid buiten het veld. En precies dáár, waar het hart van de vereniging ligt, hebben wij onze leden nu weinig tot niets te bieden. Wij vrezen dan ook voor het voortbestaan van onze prachtige club.

Wij vrezen dan ook voor het voortbestaan van onze prachtige club.

Want ondanks dat onze leden zich trouw aan de club hebben bewezen, door meerdere weken te trainen zónder kleedlokalen en bijna wekelijks ergens anders om te kleden, houdt ook dat een keer op. Netten met ballen liggen in de kleedkamer omdat we geen materieelhok hebben. Tot onze grote dank mogen we voor de thee in de rust en de derde helft vertoeven in de kantine van de naastgelegen tennis- en atletiekverenigingen, maar hier zijn we, afhankelijk van openingstijden van de buurverenigingen, uiteraard niet meer dan gasten.

Zoveel meer dan een vereniging

Laat ons alsjeblieft weer verbinden, onder het genot van een drankje en bitterbal. Want buiten het voetbal zijn we zoveel meer: een plek waar jeugd, ouderen en alles daartussenin elkaar ontmoet. Waar er een praatje wordt gemaakt langs de lijn en waar er voor zoveel vrijwilligers mooi werk ligt. Waar we diezelfde vrijwilligers elk jaar in het zonnetje zetten en waar we ondernemers in de gemeente proberen te steunen met onze initiatieven. Waar niet alleen het vaandelelftal maar iedereen kampioen wordt als het dan zover is. Waar ouders van spelers elkaar ontmoeten en soms voor het eerst na zoveel jaren weer zien. Waar we elk jaar jeugd bij elkaar brengen tijdens het welbekende Zuiderburentoernooi. Waar iedereen erbij hoort en waar mensen écht gezien worden. Waar vriendschappen ontstaan. Waar onze bestuursleden de afgelopen jaren veel meer dan de bedoelde uren voor hun functies hebben gewerkt. Waar er tijdens vergaderingen gekscherend wordt gesproken over een ‘rugtegendemuurschuur’ omdat wij simpelweg met onze handen in het haar zitten. Waar we naast voetbal de afgelopen 60 jaar tenslotte ook gewoon een verdómd mooie vereniging hebben opgebouwd, en waar we naast alle gekkigheid waar de club normaliter van houdt, nu een bloedserieuze noodkreet slaan: laat ons alsjeblieft niet langer met ons groen-witte shirtje in de kou staan.